شرپا ،مربی بی ادعا

پی نوشت صفر :

شرپا چه کسانی هستند 

شِرپا گروهی از افراد بومی نپال هستند. این افراد از 500 سال پیش ساکن کوه‌ها هستند. در آیین آنها کوه اورست مقدس است. بنابراین تلاشی برای فتح این قله نمی‌کردند. لغت شرپا به معنی “مردمان شرق” است. این کلمه از دو واژه شار به معنی شرق و پا به معنی مردم درست شده است.

شرپا، امروزه در اصطلاح کوهنوردی به افرادی گفته می‌شود که در ازای مبلغی در حمل بار کوهنوردان مشارکت می‌کنند. بعضی شرپاها به دلیل تجربیات فراوانی که در صعود بهقله های بلند منطقه داشته اند، مشاوران خوبی برای کوهنوردان حرفه‌ای بوده و هستند.

شرپاها با حمل بار کوهنوردان تا بلندترین ارتفاعات هیمالیا، دستمزدی می‌گیرند که با آن چرخ خانواده خود را می‌چرخانند. شرپاها در مدت 500 سال به تدریج از تبت در شرق نپال به این سرزمین مهاجرت کرده‌اند. به همین علت به آنها شرپا یا مردم شرقی می‌گویند. شرپای زن شرپینی (Sherpini) نام دارد. منبع  (http://meisamroudaki.ir)

پی نوشت یک :

امروز از پوکی استخوان به نام بیماری خاموش قرن یاد می کنند ،در حوزه بیمار های روانی افسردگی ،طلاق عاطفی ،استعفای عاطفی ، را هم جز بیماری های خاموش قرن اخیر می تواند محسوب شود ،در  پارادوکس جامعه صنعتی و فراصنعتی که ابزار های ارتباط جمعی و رسانه ای در حال افزایش هستند ،ارتباطات انسانی در جهت کاهش و معضلات تنهایی و تنها ماندن انسان گام های بلندی هم برداشته شده است .کافی است به آمار جرم و جنایت و تنوع آن و افزایش پدیده تروریسم انسانی نگاهی بیندازیم ،تا عمق فاجعه تنهایی انسان را درک کنیم ،امروزه که نقش ارتباط کلامی هر روز کمتر می گردد و انسان بیشتر محروم تر از نوازش های کلامی و تبادل نوازش های کلامی سایر انسان ها می شود این عارضه تشدید بیشتری پیدا می نماید.

یکی از علل بروز  پدیده استعفای عاطفی در محیط کار – بروز لمس ناشدنی ها 

و چه بسا ما در نوازش های غیر کلامی هم خودمان نا خود آگاه به افراد لمس ناشدنی تبدیل شده ایم ،دریغ از یک نگاه مهربانانه در محیط کار به همکارانمان که متاسفانه به دلیل مسائل فرهنگی اسامی مختلفی بر روی آن می چسبانند ، مدیری که ابتدای صبح با نگاه غضبناک خود به پرسنل خود (زیر دستان فروو مایه ) نگاهی می اندازد و بیچاره ها از ترس برخورد نگاه ها با نگاه رئیس سر در گربیان خود فرو می برند و با صدای از ته گلو و خش دار سلام خود را ابزار می دارند ، آنوقت این مدیر تز دکتری خود را”  افزایش رضایت مندی مشتریان و کارمندان و رابطه آن باافزایش فروش قلم میفرساید”،امروز نقش منابع انسانی بر کسی که اهل علم و فن باشد پوشیده نیست ،اما در حق نقش روابط غیر کلامی و تاثیر آن در افزایش شادبی محیط کار و زندگی بسیار اجحاف شده است ،تنها اکتفا اصول و فنون مذاکراتی از جنس نحوه دست دادن گربه ماهی یا قاشقی  نموده و یا به تفسیر خط اخم چهره نفر مقابل اکتفا شده است ،اما یادمان می رود با نگاهی ساده و صمیمی می توان روزگار را بر کارکنان روشن تر و گرم تر نماییم ،دغدغه ها در این زمینه فراوان است ،مدیری که از افسردگی خودد رنج می برد اما جرات تغییر پوزیشن خود را ندارد و حتی حاضر به اعتراف هم در این زمینه نیست تا لااقل مشاوره و یا درمانی برای خود در نظر بگیرد ،  در نهایت تبدیل به مازوخیسم و یا سادیسیمی می شود که مانند بختک بر سر مجموعه خود می افتد و این سازمان است که هزینه های این نوع شخصیت بزرگوار را  بدهد (هزینه های پنهان یک تصیمیم غلط ).

کاهش سطح ارتباطات غیر کلامی بسیار می تواند در ایجاد زمینه افسردگی پنهان در محیط کار نقش اساسی داشته باشد ،بی توجهی به رفاه کارکنان می تواند موجب عصبیت ناشی از درآمد ،ولی نادیده گرفتن می تواند باعث بروز لبخند خشم پنهان گردد .

پی نوشت سه :

شرپا ها مردان بی ادعای هستند که ،در همراهی کوهنوردان به قلل بزرگ بخصوص اورست می شوند ،بارها ،وسائل ،ماسک و کپسول اکسیژن آنها را حمل نمایند و اجازه می دهند، لذت کشف و فتح قله به کوه نورد نو آموز داده شود ،زیرا فتح این قله ها دیگر جذابیتی برای این شر پا ندارد ،درست مانند مربی که از یاد دادن فن و فوت خود ابایی ندارد و مترصدانه حرکت مسیر نو آموز خود را رصد می کند ، اشکالات او را به جان می خرد و سختی راه را بر او هموار می کند ،درسی از از یک شر پا باید یاد بگیرم تا بتوانیم کارکنان با انگیزه حداقل در حوزه عاطفی وشغلی تربیت نماییم ،گفته ای که در حرف و کلمه ساده است و در عمل بسیار خمیر می برد تا بتواند از این راه به سلامت عبور کرد ،آنچه ما در جامعه ایرانی کم داریم و نیاز داریم استادانی مثل دکتر مشایخی و محمد رضا شعبانعلی را دوباره مرور کنیم ،تا شاید بتوانیم  مدل ذهنی آنها را بسط و گسترش دهیم و در عمل بتوانیم گام های مثبت تر و واقعی تر و عملیاتی تری برداریم .

نگاه حرفه ای و حرفه ای گری( اثربخش ترین ابزار متمایز شدن و متمایز ماندن، حرفه ای گری است.)در شغل و روابط واژه  های دوست داشتنی هستند که می تواند به عنوان چراغ راه هر مربی قرار داده شود و از آبشخور این دو واژه می توان شاگردانی بسیاری را تربیت نمود پی لازم است  و مدل ذهنی خود را دوباره پایش کنیم و ببنیم که چگونه می توان این دو مفهوم را در محیط کار و زندگی بنا نهاد جوابی که می تواند بخشی از سوال امیر تقوی در نوشته “آلمان سرزمین مردم ” باشد .

“یک سوال مهم

به نظرم بد نیست کمی فکر کنیم و بفهمیم که چگونه است که یک کشور، دو بار در طی یک قرن با خاک یکسان میشود، به اندازه دو جنگ جهانی خسارت می‌پردازد، سالهای طولانی زیر شدیدترین محدودیتهای اقتصادی و نظامی قرار میگیرد و باز امروز جزو ۵ کشور قدرتمند جهان قرار دارد؟”

لینک کوتاه شده مطلب : https://goo.gl/pIhVxc